Archief - 50 jaar geleden
Liesbeth Boer- Zeeuw is één van ons als inwoonster van Berkel en Rodenrijs en heeft haar bevindingen over toen al eens op papier gezet. En we willen de inwoners van Berkel en Rodenrijs niet onthouden hoe het vroeger eigenlijk ging. Zij is de aangever van het verhaal hoe het er thuis en op school de Koninginnedag werd beleefd.
Als je op 30 april wakker werd in de vroege morgenuren hoor je het getoeter al. Je vraagt je af wie maakt hier zoveel herrie. Als je goed je ogen uitwrijft zie je je witte jurkje al hangen. En je oranje strik voor in je haar ligt ook al op de stoel. Het dringt tot je door, het is feest vandaag. Als je naar beneden gaat is de eerste vraag aan je ouders wat het wel is buiten al die herrie. De uitleg is dat het trompettisten zijn die een aubade aan de burgemeester brengen. Want het is Koninginnedag vandaag en dan doen trompettisten dat. Maar ook je bloedeigen broer gaat wat kleding betreft geheel in stijl deze dag.
Een blauwe broek en witte blouse is nog wel iets wat je normaal ook draagt. Maar deze dag krijg je van je ouders een oranje sjerp om. Want van een oranje stropdas hadden toen nog weinig gehoord. En voor het ontbijt had je moeder voor deze dag zelf een eitje oranje gekleurd.
Maar dan. De kinderen gingen naar school, ja zelfs op deze dag. Het blijkt geen gewone schooldag te worden. Op het schoolplein komen alle kinderen bij elkaar. Als iedereen er is gaat de hele school met alle juffen en meesters naar het toen nog Johan van Oldebarneveltplein geheten centrum van het dorp waar tevens het gemeentehuis stond met de toen nog voor de jeugd van toen die statige trap.
Rond het vrijheidsbeeld, wat nu staat op 'Plein 1940- 1945' was het verzamelen voor het bordes van het gemeentehuis. De burgemeester kwam naar buiten met zijn ambstketting om wat voor de jeugd natuurlijk allemaal heel statig overkwam en misschien ook wel was in die tijd. Al die kinderen hadden in de weken vooraf aan deze dag veel liedjes ingestudeerd.
Liedjes als 'Waar de blanke top der duinen' enz.
Al die vaderlandslievende liederen werden door iedereen meegezongen en uiteindelijk natuurlijk het Wilhelmus waarvoor zelfs de in uniform gestoken politiemannen hun hand voor aan hun pet brachten. Uiteindelijk werd dan nog het 'Lang leven de Koningin' met drie keer een overenthousiast 'hoera' geroepen.
Dit was het formele van deze dag.De kinderen gingen weer naar school om spelletjes te doen als zakkenlopen en wie met een lepel met een ei er op het hardst kon lopen. Allemaal werden we voorzien van snoep en ranja. De middag werd grotendeels doorgebracht op het land van Van der Voort, zo ongeveer waar nu de Krugerlaan is gevestigd. Want daar was de kermis. De cakewalk en de draaimolen hadden daar gretig aftrek. Verder werd de dag gevuld met ringsteken, niet op een paard maar voorop de motorkap van een auto. Er was een gekostumeerde voetbalwedstrijd. Maar groot was ook het vermaak bij de versierde fietsen. Want dat was het niet alleen voor de jeugd. Menige Berkelaar deed die dag wel iets waar ze dan thuis niet zo blij mee waren. Mannetjes in opgevulde jurken, ja toen ook al. En een fiets versierd met verschillende BH' s waren geen uitzondering.
En tot slot toch nog ook weer een lampionnenoptocht met de drumband voorop. Als dat geen feest was. Want je verhemelte deed pijn van al die heerlijk maar hard zuurtjes en je had een klotsbuik van de ranja. En je vader, die zat s' avonds met een opkomende hoofdpijn op de bank. Een nascheut van een paar te veel gedronken pilsjes op de kermis. Daar waar toen de plaatselijke slager zijn gehaktballen tussendoor ook nog aan de man probeerden te brengen.
Een ander verhaal dan de Koninginnedag van de laatste jaren, maar die waarschijnlijk toen wel zeker ook zijn charme had.
